Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2014

Αντίο Παγκόσμιο Κύπελλο, αντίο Ιάκωβε

Μετά από 9 ημέρες αποθέωσης που αυξανόταν με γεωμετρική πρόοδο φτάνοντας μέχρι το σίγουρο μετάλλιο, φτάσαμε στο αποτέλεσμα-αποκλεισμό που χωρίζει τον περισσότερο κόσμο σε δύο στρατόπεδα.

Από τη μία αυτοί που βγάζουν το φτυάρι και αρχίζουν να μοιράζουν ντροπές, αίσχη και αναθέματα. Ανακαλύπτοντας ότι αυτοί που δεν έπαιξαν θα τα κατάφερναν καλύτερα. Και ότι "η ψυχάρα ο Μπουρούσαρος" έγινε σήμερα αυτός που "δεν πήρε τις βιταμίνες του κυρίου Μάκη".

Από την άλλη αυτοί που ανήκουν στο στρατόπεδο της γραφικότητας. "Δεν πειράζει παιδιά, σας αγαπάμε, πρώτοι στις καρδιές μας ♥♥♥". Ποιος σας είπε ότι θα τους μισήσουμε για μία ήττα; Αλλά είναι αδιάφορο σε ποια θέση τους έχετε στην καρδιά σας, γιατί δεν είναι παγκόσμιο κύπελλο αγάπης αλλά παγκόσμιο κύπελλο μπάσκετ.

Εγώ θα μιλήσω για ένα ελπιδοφόρο ξεκίνημα, που έφερε χαμόγελα και ενθουσιασμό και κατέληξε σε αποτυχία. Γιατί η Εθνική έμπαινε μέχρι σήμερα με το μαχαίρι στα δόντια και στο πρώτο νοκ-άουτ ματς το άφησε για τα δόντια των Σέρβων. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

ΥΓ: Αφήνω απ' έξω φυσικά αυτούς που έχουν συμφέρον να υπερασπιστούν ή να θάψουν μία ομάδα. Και ορθώνουν ασπίδες ή περιμένουν σαν τα κοράκια στη γωνία. Τύποι που μου προκαλούν μόνο απέχθεια.

ΥΓ2: Σα σε προπόνηση.

ΥΓ3: Άμυνα Playstation.

YΓ4: Τρίποντο πατώντας τη γραμμή.

ΥΓ5: Τέλος πρώτης περιόδου, πάμε στ' αποδυτήρια.

ΥΓ6: Αχ Φάννηηηηη...

ΥΓ7: Βασιλική, τώρα μπορείς να κάνεις το post. Έχει και του χρόνου.


1 σχόλιο:

Vasilis είπε...

Η ομάδα δυστυχώς δεν ήταν έτσι όπως θα έπρεπε. Με 1 σέντερ (και 2 γλάστρες στον πάγκο) και πλέι μέικερ που έχει στο μυαλό του πρώτα το σκοράρισμα και μετά την οργάνωση του παιχνιδιού δεν πας πουθενά. Τώρα θα μου πεις γιατί δεν πήραν πολύ χρόνο παίκτες που είναι καλοί χειριστές της μπάλας και το έχουν αποδείξει, και πήγαμε με βασικό κάποιον που είχε να παίξει μπάσκετ από τον Φεβρουάριο, αλλά μάλλον άλλοι κάνουν κουμάντο κι όχι ο προπονητής.